Tuesday, March 26, 2013

Çok kötü bir gün...

Aslında her şeyin son derece sıradan başladığı bir gündü....Bizim sürmeli gözlü küçük kuzumuz Hera sabah 6:30 gibi bizi uyandırdı....Yataktan kalkmadan onu biraz oyalamaya çalıştım, sonra kalktım giyindim, saat 7:00 gibi onu dışarıya bıraktım...Sabah işlerini yaparken bir taraftan da her zaman olduğu gibi gözüm üzerinde, Hera'da kim yürüyüş yaparsa onlara eşlik ediyor,sürekli gidip geliyor...En son kahvaltı zamanı gelip günlük peynir  haracını aldı, sonra bizde günlük sıradan islere daldık..Hava bugün çok rüzgarlıydı, dışarıda yapılacak işler çok azdı, hadi bir film seyredelim dedik...

Friends who read my blog in English: Pls excuse my lack of translation in this post.. I was so exhausted when I wrote this and couldnt translate it. But in summary, today we lost our sweet Hera in the morning hours..Actually lost is not the correct word..She is leash free for the last 2 years as we are living at the beach with comfortable surroundings. The truth is she did not come home when a heavy rain shower started in the morning and we immediately realized that something is wrong as she hates rain and always seek shelter at home even at a tiny drop..
We and all our neigbours searched her all day long..As nothing comes from our efforts we thought that she is either dead or stolen...It was really tough time for us...
Later in the evening our gardeners wife heard her scrathing the door of the depot under the swimming pool..Somehow she locked in there and as we taught her not to bark at home or closed places, she did not answer to all our callings...
Well it was a hard day but the ending was a very happ one indeed....



Ejderha dövmeli kız filmini seyrederken, filmin ortalarında bardaktan boşanırcasına bir yağmur başladı... Hem filmi seyrediyoruz hem de hiç yağmuru sevmeyen Hera'nın eve gelmesini bekliyoruz..Ha şimdi gelir diye..Bizim nazlı kızımız yağmurda hiç ıslanmayı sevmez, yağmur başladı mı nerede olursa olsun koştura koştura eve gelir... Ama bugün öyle olmadı..Bir şeylerin yanlış gittiğini anladığımızda, hemen kendimizi dışarılara atıp, onu aramaya başladık

Özellikle kış aylarında O burada kalanların sevgilisidir....Kime Hera kayboldu desek, yağmura, rüzgara aldırmadan herkes sokaklara döküldü, hep beraber onu aramaya başladık... Saatler geçip bizimkinden haber çıkmayınca en kötü şeyler aklımıza gelmeye başladı..Ben bir taraftan ağlıyorum, bir taraftan da ya bir yerlerde öldü kaldı, ya da birileri çaldı diye düşünüyorum, düşündükçe de ağlamaya devam ediyorum..Sevgili etraftaki arama çalışmalarından bir şey çıkmayınca deli gibi sağa sola telefon etmeye başladı..Civar köylerden tanıdığımız herkesi aramaya başladı, bende Datça fotoğraflarını günlük olarak paylaştığımız facebook'daki sayfamıza Hera kayboldu, ne olur gören duyan varsa bize haber versin diye paylaşımlar yapmaya başladım..



Tüm bunlar olurken ara ara Sevgili ile birbirimize sarılıp, küçük kuzu kim bilir şimdi nerelerde diye ağlamadan da duramıyoruz....Hayatımızda bir dönem bitti diye birbirimiz ile hem konuşuyoruz hem teselli arıyoruz.....




En son akşam üzeri Sevgili, acaba düştü mü diye etraftaki kuyulara bakmaya gitti, bende çaresizlikten ve ne yapacağımı bilememekten koltuğa kıvrıldım  bir süre çaresizlik içinde yattım, sonra kalktım Onun için bir kayıp afişi hazırlamaya başladım..


Tam  afişin son düzenlemelerini yaparken  bizimkinin havlamalarını duydum... Bir baktım Hera önde, bizim bahçıvanın hanımı Bedia arkada koştura koştura eve geliyorlar... Önce ıslak çimlere aldırmadan bir süre alt alta üst üste çimlerde yuvarlandık,hasret giderdik sonra Bedia'dan hikayeyi öğrendim... Meğer bizimki havuzun altındaki depoda kilitli kalmış, bizde dahil, herkes onu oralarda arasa da biz ona kapalı yerlerde havlanmayacağını öğrettiğimiz için, tahminen bizi duysa da havlamamış, taa ki Bedia akşam saatlerinde onun kapıyı tırmalamasını duyana kadar.... 


Çok kütü bir gündü, ama sonunda her şey tatlıya bağlandı...Küçük kuzu da şu anda dışarıda gelen geçen arabalara, motosikletlere havlamaya devem ediyor...Biliyorum hiç bir şey sonsuza kadar devam etmiyor ama umarım Allah herkese sevdikleri ile mümkün olabilecek en uzun zamanı verir...

27 comments:

  1. Çok geçmiş olsun.
    Kavuşmuş olmanıza çok mutlu oldum.
    Sevgilerimle.

    ReplyDelete
  2. Okurken, yüreğim hop oturdu hop kalktı. Güzel yüzlü Hera' yı öperim. Kuzucuğum asaletinden havlamamış da...:(

    ReplyDelete
  3. Oh be mutlu son ile bitti :)
    Okurken korktum valla bulamadık diyeceksiniz diye
    Geçmiş olsun

    ReplyDelete
  4. Bende heyecanla hikayenin sonunu bekledim. Neyse ki mutlu son olmuş:)

    ReplyDelete
  5. Geçmiş olsun. Tahmin edebiliyorum yaşadığınız korkuyu, acıyı.

    ReplyDelete
  6. Oh, sonunu okurken içim rahatladı! Bizim de minik kedimiz yılbaşı gecesi böyle kaybolmuştu ortalıktan bir yerde kapalı kalıp. Ölmüş ölmüş dirilmiştik adeta! sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Gerçekten çok kötü bir his..Geçmişler olsun.

    ReplyDelete
  7. Yazıyı yüreğim ağzımda okudum. Sonra da derin bir nefes aldım. Yaşasın kötü bitmemiş çok sevindim.
    Sevgiler

    ReplyDelete
  8. gözyaşlarım hala pınarlarımda inan...düşüncesi bile ne kadar acı veriyorken senin böyle bir şeyi tecrübe etmiş olmana çok üzüldüm ama çok şükür ki kavuşmuşsun ona...biz hayvan dostları olan insanlar için kayıplar kaçınılmaz olsa da en büyük dileğim çok uzun yıllarımızın onlarla birlikte geçmesi...tekrar ve büyük geçmiş olsun...lütfen onu benim adıma da öp...sevgiler,selamlar

    ReplyDelete
  9. My dear, the translation with Google is not very good and I didn't get everything, but I was so worried until the end of the post... from what I understand Hera got lost and you then found her again? Oh my God, I'm so thankful and I can only imagine your anguish... She is so beautiful and sweet, and I loved this tribute of love to her, and the photos are wonderful and full of love! Big hugs from a fellow animal lover!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Yes dear, you understood right..I was so exhausted last night so I couldnt translate my post to English..The summary is we couldnt find her all day and went crazy as you can imagine..At the end our gardeners wife found her locked in a depot under the swimming pool...We are so happy :))

      Delete
  10. Okurken ödüm koptu,biryandan da ozaman bu resimler eskimi ki??hayır hayır bulunmuştur.Ya eski resimlerse insan nasıl bakar bidaha??
    Yani med-cezir oldum Hera'nın sayesinde.Tekrar kavuştuğunuza çok sevindim...

    ReplyDelete
  11. Sonu güzel bitse de yaşadığınız o endişeli saatleri ve neler hissettiğinizi çok iyi anlıyorum.
    Hepinize çok geçmiş olsun!
    Bu masumlar bizim çocuklarımız ,hepsi ayrı ayrı çok seviliyor ve bizler sorumluluk sahibi bireyler olarak her zaman onlar için en iyisini istiyoruz. Benim Tagaddi'nin de böyle 2-3 serüveni var ne yazık ki. Hatta geçen yaz inşaat halindeki bir evde kapalı kalmış eşim de evin balkonuna merdiven dayayarak tırmanmış onu kurtarmıştı da 3 gün bahçenin dışına adımını dahi atmamıştı.

    Tekrar tekrar geçmiş olsun diyorum ve "amin !" bizlerle uzun ve sağlıklı birliktelikleri olsun!

    ReplyDelete
  12. Çok üzüldüm böyle bir olay yaşamanıza. Okurken de lütfen bulunmuş olsun diye diye indim aşağılara. Neyse ki bulundu, çok sevindim. Sevgiler.

    ReplyDelete
  13. Benimde Dark'ı her dışarı bıraktığımda yaşayacağım diye endişelendiğim en büyük korkum. Umarım hiçbirimizin başına gelmez can dostlarımızdan bu şekilde ayrı kalmak.
    Çok çok geçmiş olsun. Sıkı sıkı sarılın ve opün Hera'yı bizim için :)

    ReplyDelete
  14. Geçmiş olsun, biz de geçtiğimiz yaz benzer bir şey yaşamıştık... Günler sonra ödünç alan kişi bu bir şey yemiyor, gelin şuaraya bıtakıyorum diye site görevlisini aramıştı. Ailesimizin parçası kardeşi, yavrusu kaybolmuş aynı şey ... İnsanın ömründen ömür gidiyor...

    ReplyDelete
  15. Amaaan kötü bir gün neyse ki mutlu bitmiş. Çok sevindim sağ salim geri döndüğüne. Evin canlısı bir fert kadar yer tutuyor hayatımızda. Köğpeğim olmadı ama kedilerim oldu zaman zaman bilirim. Geçmişler olsun ve gözünüz aydın diyorum:)

    ReplyDelete
  16. Off sonunda kötü bişey diceksiniz diye diken üstündeydim. Çok rahatladım, çok mutlu oldum. Gözünüz aydın:)

    ReplyDelete
  17. Ayyy...yüreğim ağzımda son sürat okudum, inan bana tüylerim dikildi, kalbim sıkıştı... sonra... oohhhhh çok şükür dedim...
    İnsan evladından farkı olmuyor ki buncağızların... Allaha emanet...

    ReplyDelete
  18. Çok geçmiş olsun...Ben de sonu iyi bitsin diye diye okuyanlardandım. Neyse ki öyle oldu. Kapalı yerlerde havlanmaz diye havlamamasına da içim kıyıldı. Çocuk gibi.

    ReplyDelete
  19. Ahh nasıl yüreğim sıkışarak okudum anlatamam. Çok sevindim kuzucuğunuza kavuşmanıza..

    ReplyDelete
  20. ayyy içim acıdı okurken.çok kötü oldum.yazının sonunun iyi olduğunu görene kadar gözlerim doldu.evladım çok da güzelmiş.benim kedimde geçen yaz camdan düşüp 3 gün çıkmadı.acısını bilirim.onların varlığı hayatımıza renk katıyor.Allah size bir daha böyle ayrılıklar yaşatmasın

    ReplyDelete
  21. Okurken fena oldum ama neyse ki sonu güzel gözünüz aydın diyelim

    ReplyDelete
  22. Ayyy yazının hepsini okuyamadan sona geçtim, bizim de bir Lunamız var bir an cidden kalbim sıkıştı gözlerim doldu, bu veletlere inanılmaz bir bağlılık oluyor bir süre sonra ve kendi köpeğiniz olsun olmasın hepsi için ayrı bir sevgi... Mutlu sona sizin kadar sevindim. Olabildiğince uzun olsun birlikteliğiniz. Çok güzel maşallah!!!!

    ReplyDelete
  23. Çok geçmiş olsun..
    Hera tatlı ötesi bir dost, ben de çok isterdim ancak ne yazık ki alerjik astımlı biriyle yaşıyorsanız ancak başkalarının çocuklarını seviyorsunuz..

    ReplyDelete
  24. Kaybolan dostları arama çok sıkıntılı bir süreç(Bir kaç kez yaşadığım için tadını iyi biliyorum)...Şükür ki kazasız atlatılmış gecikmeli de olsa çok geçmiş olsun...Sevgiler

    ReplyDelete