Her sabah kalktığımızda 'Bak Hera'cım Datça'ya gitmemize şu kadar gün kaldı..'' diye tek tek kalan günleri sayıyorum ama nafile..
Yılın 355 gününü, serseri mayın gibi sokaklarda geçirirsen, evini oda kahvaltı sistemi kullanırsan ve artık tasma ile dolaşmak çok uzak bir geçmiş olarak kaldıysa, işte İstanbul'da 10 günde deprasyona böyle girer bir güzel köpekçik...
Every morning when we wake up, I count the days till our departure to Datca to our Hera, but she still looks so sad..
But if you get used to a leash free life and spend your entire day outside as you wish, you will get depressed as you see above when you come to İstanbul for only 10 days..
Ay kiyamam bakisa bak😞safak sayiyor resmen demek😉
ReplyDeleteKıyamam sana :(
ReplyDeleteSokaklarda gezme ama bak bizim Kimyon'a araba çarpıp kaçtı :(((
Güzel gözlerinden öpüyorum.
ReplyDeleteÇok ama çok güzelsin seeen. Az kalmış bak azıcık daha dayan. Sonra özgürce koşup oynarsın :)
ReplyDeleteOooooh Hera... You'll soon be back home, and you will run free again! :)
ReplyDeleteYerim ben onu! Hüzünlenmiş :)
ReplyDeleteMerhaba hayvan sever olarak köpeğinize bayıldım,benimde paşa adında bir amerikan coockerim vardı artık yaşamıyor çok üzgünüm. Onların pisikolojini iyi bilirim :)))
ReplyDeletePoor thing!We had our Barca neutered and she seems sad and miserable too!AriadnefromGreece!
ReplyDeleteO nasıl bir perişen bakış atmış, bıtkınlık var sanki, bir an önce gidelim der gibi bakıyor...
ReplyDeleteSizlere hayırlı bayramlar..